Кристина Николовска (17.05.1969) е поетеса, писателка, универзитетска професорка, теоретичарка на литература, литературна критичарка, есеистка, авторка на тв-проекти, менаџер на кампањи. Автор е на седумнаесет книги: поезија, теорија на литературата, литературна критика, есеистика, толкувања, беседи, монографии, филозофски разговори. Приредувач е на антологии и поетски избори. Живее во Скопје и работи на Филолошкиот факултет „Блаже Конески“ како редовен професор. Раководител е на Катедрата за македонска книжевност и јужнословенски книжевности. Член е на Друштвото на писателите на Македонија, актуелен член на Претседателството на ДПМ и секретар за меѓународна соработка. Автор е на ТВ­серијалот „Разговорница“ (2007), член е на Организацискиот одбор на меѓународната литературна манифестација „Рацинови средби“ во Велес. Добитник е на неколку книжевни награди: Млада Струга (1988), „Димитар Митрев“ (ДПМ, 2016), Златен орев (2018) и Караманов 2020.

РАЗДЕН

Откако се спушти од небесата

и се стори река

Та потече низ нас

Реши да ни се претстави

И да ни признае

Дека отсекогаш, ама отсекогаш

Се криел – во зборот.

Дека мајка – му била тишината

Дека татко – му бил громот

И дека дом му се небесата

На кои пишува роман

Горчлив роман

Трагикомичен роман

– како и секој живот.

Откако се врати во небесата

Ни се јави како ноќен глас

Глас на совеста

И ни потече како дожд од поезија

А раздени – како песна!

МЕСТОТО НА ПЕСНАТА

Обично е тоа важно место

уште пред да се роди – го има

Таму песните ги чекаат своите тела

Сега сум токму на тоа место

кое треба да се полни, а немам

намера да го полнам со – ништо

Едноставно: зошто да ја облечам мојата

                                                                    песна                                                

во лексеми, фонеми, феми, семи,

кога можеби таа сака нешто да ми шепне

недотерана, се уште нескаменета,

                                                        незавршена?

Мојата гола песна не се облече

и не дава да се постави ни тема, освен самата

     таа

Детска реакција, нема што

Но, сепак го зазеде местото на песна, итро,

стратешки

се поигра – и си замина

Сега јас би требало да ви ја оправдам

или да го осмислам местото на песна

Мислам дека е доцна,

дека ќе барам друга локација за неа…